I. Nieliczni | Blask Nocy

Rok 3045. Ludzie, wampiry, wilkołaki i elfy żyją razem w pokoju. Wszystkie istoty stąpające po planecie zwanej Ziemią, sobie pomagały nawzajem, nic nie mogło zepsuć ich relacji; do czasu. Wszystko to zaczęło się rujnować, gdy nowy władca rządu został wybrany. Wampiry oraz wilkołaki coraz częściej napadali na istoty śmiertelne, tylko po to by wypić krew lub po prostu ich zabić; pragnęli zemsty. Elfy zazwyczaj były głównie pod kontrolą rządu, robili wszystko co im kazano, lecz jak w każdym gatunku znalazły się odmieńce, które się im sprzeciwiali. Listy gończe były jednym z wielu rzeczy, które przetrwały od tysięcy lat. Każdy uważał, że są one nie potrzebne, wystarczy, że zostanie nadane kogo się szuka, na wielkim telewizorze w centrum miasta. Żyli jednak ludzie, którzy nie znosili wciąż rozrastającej się technologii. Mieszkali oni na wzgórzach, we wiosce koło miasta Reidam, nienaruszeni technologią. Wiedli oni pospolite i spokojne życie, głównie utrzymywali się z roli i upraw, które potem sprzedawali kupcom z miast. Byli oni jedynymi szczęśliwymi osobnikami z tego miasta, nikt inny nigdy nie zaznał szczęścia, pomimo tego, że rząd chcąc to uczucie wywołać unowocześniał miasto, to wszyscy członkowie społeczeństwa, które władza sobie wymarzyła, byli jedynie żywymi robotami.

,,Kim Jongin, lat 20. Osoba mieszkająca poza obrębem miasta, jego jedyną rodziną jest dziadek Sangkil i babcia Jaein. Żyją z uprawy roli.", wszyscy członkowie społeczności miasta, mieli takie identyfikatory, na których było napisane ich imię, nazwisko, rodzina oraz praca, którą aktualnie ma lub z czego się utrzymuje.

Osoby, które miały taki identyfikator, były pełnoprawnymi obywatelami Reidam. Przyjezdne osoby dostawały kartki, które mieli oddać, gdy tylko opuszczą to miejsce. W pewnym sensie było to dobre, gdyż nie mieli jednej narodowości, mogli być uznawani za żydów, muzułmanów, chrześcijan, a nawet judaistów. Wszyscy, którzy mieli identyfikatory nie byli wpuszczani do pewnych miejsc. Mimo tego, że rada rządziła wszystkimi krajami od środka po wschód, to i tak większość z nich nie chciała mieć takiego ,,króla".

Głównym władcą był Yenrond, który uważał się za największego i najlepszego króla wszechświata, którym nie był. Mężczyzna kazał strażom codziennie zabierać podatki od biednych członków społeczeństwa, za które kupował sobie nowe ubrania oraz jedzenie. Nigdy nie wychodzi z budynku swojego domu, by przywitać się z mieszkańcami. Całymi dniami siedzi w swoim biurze i wciąż myśli, jak zdobyć pieniądze na jego wygody.

Reidamowie byli bogaci, a jednocześnie biedni. W swoich mieszkaniach mieli najnowszej klasy telewizory, komputery oraz najlepsze i najdroższe telefony komórkowe, które były dostępne w mieście. Byli biedni, ponieważ nie potrafili kochać z uczuciem; kochali za prezenty, które dostawali. Nie potrafili śmiać się, współczuć oraz płakać z uczuciem. Technologia była jednym z najważniejszych czynników ich życia, nie mogli bez niej żyć.

Inaczej było z mieszkańcami malutkiej wioski, która była obok miasta. Daileni byli biedni, a bogaci. Mieszkańcy Dail nie mieli zbyt wiele pieniędzy, ich miesięczna wypłata ledwo starczała na przeżycie, dlatego głównie skupiali się na żywności, którą kupowali na zaś. Ubrania były najmniej ważnym czynnikiem, bowiem codziennie jakiś człowiek z Reidam wyrzucał dobrą bluzkę do kosza, który znajduje się prawie przed wejściem do wioski. Daileni byli bogaci, ponieważ potrafili kochać. Uczucia były dla nich najważniejsze, a gdy ktoś nie umiał robić czegoś z uczuciem do wykonywanej pracy, został wyrzucany ze społeczeństwa. W wiosce istniała zasada, że gdy ktoś przestanie je odczuwać, nigdy nie będzie mógł znowu wykonywać swojej pracy z tym jednym, pożądanym poczuciem. Wiele osób przez to zostało bez żadnego obywatelstwa; nie mogli zostać członkami innego społeczeństwa, nie mogli iść do innego miasta czy wioski bez identyfikatora, był on najważniejszy.

Na zachód od terenów, którymi rządził Yenrond, każda wygnana istota mogła znaleźć swoje miejsce. Mieszkały tam wszystkie rasy, od człowieka po elfy, gobliny oraz wampiry. Na zachodzie mieli wszystko, co było potrzebne do przeżycia - domy, jedzenie, a nawet technologię, która pozwalała im zobaczyć co dzieje się aktualnie w Reidam. Mieszkali w Azaren.

Istoty nadprzyrodzone, które były od urodzenia inne, były nazywane Odmieńcami. W mieście szydzono z nich jak tylko się dało. Często słyszeli wyzwiska, byli wyzywani od kurw do odmiennych pizd. Z dnia na dzień, Azarenowie coraz bardziej nienawidzili istoty śmiertelne. Coraz częściej zabijali rasę człowieka dla własnej przyjemności, mimo tego, że stać było ich na wyżywienie, które aktualnie potrzebowali. Po wybraniu nowego władcy, coraz bardziej byli niezależni.

Rozdział pierwszy miał być dużo dłuższy, lecz po większym zastanowieniu, zostawiam go w formie bez dialogów, tylko z opisami Reidamów, Azarenów oraz Dalienów. Niesprawdzany, więc mogą być powtórzenia oraz błędy. Mam nadzieję, że się spodoba.